<Pluje jadem!!

Opony pomaranczowego nakeda łykneły już 2500 km  od momentu, gdy staram sie oswoic ze wszystkim co technologia dala i włożyła w  cudo zwane Erką. Motocykl nie służy mi tylko do jazdy w piękne ciepłe weekendowe popołudnia, uważam, że jazda na nim w deszczu czy podczas porwiście wiejącego wiatru też wiele uczy i dostarczaja emocji. Motocykl ma służyc na codzień, nie od święta. I o to własnie się rozchodzi. Czy może "służyć" coś, co powoduje, że najchętniej podwaja się prędkość która widneje na znaku zakazu?

Chcę powiedziec tylko jedno. To co dzieje się po 6 tysiącach obrotów na pierwszych trzech biegach dla mnie - jak dla nowicjusza jest swoistym wyginaniem szyby kasku w kierunku kości łzowej. Jad sączy się wszystkimi otworami, leje przez wydech, wypływa z manetek , zalewa i tak słabo widoczny prędkosciomierz.  Spływa mi po rękawicach, chcąc bym odkręcał jeszcze i jeszcze. I znowu.

Płynie wąską strużką asfaltem, ciągnąc się śladem za 160mm oponą. Prycha co jakis czas i warczy na przejeżdzające samochody, które leniwym taktem toczą się na przód, wioząc swoich nudnych puszkarzy.

Jad ten cięzko okiełznać, bo ryk silinka przy 140 czy cichy gulgot przy 60 na szóstym biegu powoduje swoistą "jadonieodporność". ( słowotwórstwo zawsze było moją mocną stroną ) Kawasaki daje o sobie znać zawsze, niezależnie od prędkosci i sposobu jazdu. Cudownie nawija się na winkle, posluszne kładzie tam, gdzie jej każe. Jazda tym mtocyklem sprawia ogromną frajdę. Nie mówie, że nie ma wad. Napewno ciężko jest podróżować na nim z większą prędkością, jednak wynika to ze zwykłej zajeb***ości naked bików.

W głowie mam mnóstwo hisotrii, o wszystkim chciałbym pisać od razu. Cierpiwośc nie jest moja domeną, ale póki co mam nadzieje, że uda mi się stopniowo przytłaczać was wszystkim, co tu sklece.