Pada. Pada od kilku dni. Dla nas, motocyklistów, deszcz nie powinien być przeszkodą, lecz serce kraja się widząc jak maszyna próbuje dowieść nas potulnie na miejsce, nie pokazując tego co naprawde potrafi przez troske o nas, kierowców. Wyglądam przez okno co godzine, sprawdzam pogodę, nawet TVN meteo przez jakiś czas przebijał się przez domowy rozgardiasz. Ochota na jazdę rosła z każdą minutą.

Gdy w moje rece wpadło kilkanaście egzemplarzy Motocykla i Świata Motocykli udało mi się dowiedzieć troszke więcej na temat tych maszyn, z którymi kiedyś kiedyś w przyszłosci chciałbym się związac. A to rozgrzało apetyt do czerwoności. Szybka przebieralnia, i już byłem gotowy zrobić powolną rundkę po rzeszowskich ulicach. Chwilowy brak deszczu i morkry asfalt nie pozwalają na szaleństwa a fakt uślizgów tylniego koła działa jak hamulec. Laikowi nie przystoi wypowiadać się na takie tematy, bo wiem, że brak tych własnie kontrolowanych uślizgów spowodwane jest brakiem skilla, a nie ( jak myślę) brakiem mocy.  Trudno, kiedyś bedziemy trzaskać.  Przetoczyłem sie przez miasto w tą i z powrotem, czując na plecach zdziwiony wzrok z rzadka spotykanych przechodniów.

Zdecydowanie nie można się oprzeć potrzebie jazdy. I nie mówie wcale o potrzebie odkrecania, potrzebie adrenaliny i wariactwa, gwałtownych slalomów między samochodami bez kierunków. Mówie o tym, co pewnie czuje każdy z nas. Na pewno wiecie, kiedy przychodzi taki moment, kiedy macie ochote ( lub robicie to ) rzucić wszysko, nie zależnie od tego jak ważne jest to zajęcie, wsiąść na swoje moto i poczuć tą wielka przyjemność płynącą z jazdy. I pieprzyć pogodę, rezerwe w silniku czy krzczącego w słuchawkę szefa. Z tym własnie łącze wersy z "Prawdziwej Historii" Macca Składu. Trzeba bić kilometry tocząc się leniwie, zdzerać opony i męczyć silniki kręcąc do bólu, rolować asfalt by tylny kapeć poczuł,  na co akurat dzis mamy ochote! - czerpać całe kielichy błogiej przyjemności. Żeby iśc dalej, żeby sięgnąc dalej! Po to, żeby zrobić więcej ! Joł!